Rock in Color Festival voelt als thuiskomen

Binnenkomen in muziek

Bij binnenkomst stond The Skill al op het podium en was de grote zaal goed gevuld. Geen opbouw, geen aanloop – je viel er middenin. En dat werkte.
The Skill speelde strak, met overtuiging en herkenbare riffs. Wat deze band zo sterk maakt, is de rust die ze uitstralen. Ze wéten wat ze doen. De leadzang van Randy grijpt je vast, terwijl de backing van Rory het geheel mooi draagt. Dit is een band die je met vertrouwen neerzet.

Een locatie met karakter

De Stadsfabriek is geen standaard zaal en juist dat maakt het zo fijn. De industriële sfeer, de verschillende ruimtes en de manier waarop je van podium naar podium beweegt, geven het festival een eigen karakter.
De grote zaal voelt rauw en open, de kleinere zalen boven intiem en warm. Overal zie je aandacht: in het licht, de inrichting en zelfs in de akoestische panelen aan het plafond. Het geluid was niet overal perfect, maar wel ruim voldoende om van te genieten.

The Wildfires – een band die blijft groeien

Boven aangekomen bij The Wildfires viel meteen op hoe vertrouwd deze band aanvoelt. We kennen ze inmiddels van eerdere momenten en toch weten ze telkens weer te verrassen.
De muziek is filmisch, gelaagd en volwassen. De band staat er, zonder franje, maar met overtuiging. De setlist raakte ons persoonlijk iets minder dan bij eerdere optredens, maar dat doet niets af aan de kwaliteit. Dit is een band die onderweg is – en je voelt dat ze nog lang niet klaar zijn.

Zuster Zonnebloem – een openbaring

Terug in de grote zaal gebeurde iets bijzonders. Zuster Zonnebloem was voor ons een onbekende naam, maar dat veranderde razendsnel.
Vanaf de eerste noten werd je meegenomen naar een andere tijd. Jaren ’70, psychedelisch, rauw en warm tegelijk. De band speelde alsof ze hier al jaren stonden en het publiek voelde dat feilloos aan.
Frontvrouw Luna Becking is iemand die je niet loslaat. Haar uitstraling, haar spel, haar stem – alles klopt. Het publiek ging volledig mee. Dit is geen band voor kleine zaaltjes; dit is een festivalband in hart en ziel.

Wett – energie die je meeneemt

Boven bij Wett viel alles samen. Wat hier gebeurde, was meer dan een optreden. Dit was een ervaring.
De muziek is dansbaar, direct en intens. De band lijkt geen afstand te kennen tussen podium en zaal – alles mengt zich. Mensen dansen, lachen, juichen. De houten vloer veert mee en je voelt de energie door de ruimte gaan.
Wett laat zien hoe muziek mensen kan verbinden. Hier stond iets dat je bijblijft.

Eyecloser – afsluiten met overtuiging

Afsluiter Eyecloser nam ook de rol van organisator serieus. Met nieuwe frontman Jelle de Lange liet de band horen dat ze vooruitkijken.
Jelle past bij Eyecloser. Zijn energie en muzikaliteit sluiten naadloos aan bij de band. Het publiek reageerde enthousiast en de set voelde als een verdiende afsluiting van een lange, rijke avond.

Tot slot

Rock in Color Festival voelde niet als “even een festivalletje”, maar als een samenkomst van mensen die muziek belangrijk vinden.
Complimenten aan de organisatie, de vrijwilligers, de bands én het publiek. De sfeer was open, warm en betrokken. Ja, het geluid kon hier en daar iets beter en ja, de frisdrankglazen mochten groter – maar dat zijn details.
Wat blijft, is het gevoel. En dat was goed.

Tekst; Simon Slot en Frank Kok Helderpop